Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Myślenicach

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 15/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. O.

W dniu 7 listopada 2021 roku w J. poprzez wybicie szyby okna witrażowego włamał się do kaplicy św. A., a następnie usiłował zabrać w celu przywłaszczenia radio budowlane (...) o wartości 700 złotych na szkodę S. P., jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencje Policji oraz zerwał zabytkowy żyrandol, powodując rozbicie żarówek, oprawek i wykrzywienie ramion żyrandola, a następnie podpalił znajdujące się wewnątrz materiały budowlane powodując nadpalenie lewej podstawy ołtarza i żyrandola, co doprowadziło do uszkodzenia zabytkowej kaplicy św. A. - wpisanej do rejestru zabytków Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków K. pod nr A- (...) i spowodowało stratę w łącznej wysokości 24.700 złotych na szkodę Gminy M., a równocześnie obraził uczucia religijne innych osób poprzez znieważenie miejsca przeznaczonego do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, przy czym czynu tego dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art 288 § 1 k.k. i art. 196 k.k. i art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 7 listopada 2021 roku, tj. w niedzielę około godziny 16:00 K. O. znajdował się w pobliżu kapliczki św. A. w J.. Kaplica ta była wpisana do rejestru zabytków Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. pod nr A- (...). Obiekt stanowił własność Gminy M. i był wówczas w renowacji. W środku znajdowały się materiały budowlane należące do A. S. oraz radio budowlane M. o wartości 700 zł należące do S. P.. Oskarżony był wówczas w stanie nietrzeźwości i po zażyciu środków farmaceutycznych na padaczkę oraz leków psychotropowych. Gmina M. złożyła wniosek o ściganie sprawcy przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

wyjaśnienia K. O.

k. 62-64, k. 66, k. 147, k. 208-210

zeznania M. F.

k. 7-8, k. 214-215

zeznania A. L.

k. 14-15, k. 213-214

zeznania A. Z.

k. 32, k. 219-220

zeznania M. Ś.

k. 37, k. 123, k. 212-213

zeznania A. S.

k. 75-76, k. 210-212

zeznania W. S.

k. 109, k. 212

zeznania S. P.

k. 229

protokół badania stanu trzeźwości

k. 6

protokół oględzin miejsca

k. 18-19

protokół przyjęcia wniosku o ściganie

k. 114

wykaz obiektów

k. 34-34

decyzja

k. 117-122

opinia zakresu oszacowania wartości

k. 133-145, k. 195-201

W kaplicy była zamknięta krata wejściowa, a za nią znajdowały się drzwi. K. O. kostkami brukowymi rozbił witraż znajdujący się nad wejściem i włamał się do kaplicy, wchodząc do niej przez wybite okno witrażowe. Będąc w środku zerwał zabytkowy żyrandol powodując rozbicie żarówek, oprawek i wykrzywienie ramion żyrandola, a także wziął do ręki znajdujące się tam radio (...). Następnie zapalniczką podpalił składowane wewnątrz materiały budowlane. Na skutek podpalenia doszło do pożaru, podczas którego nadpalona została lewa podstawa ołtarza i żyrandol. Wówczas na miejsce zdarzenia przyjechała A. Z., która zauważyła zaistniałą sytuację i poinformowała służby. We wnętrzu kapliczki widziała ona oskarżonego, który z uwagi na pożar, z pomocą policjantów, wydostał się z kapliczki przez rozbite okno witrażowe, trzymając ciągle przy sobie radio (...). Szkoda powstała w skutek rozbicia witrażu wynosiła 3.000 zł, a szkoda związana z nadpaleniem ołtarza i uszkodzeniem żyrandola wyniosła 21.700 zł. Radio (...) nie uległo uszkodzeniu.

wyjaśnienia K. O.

k. 62-64, k. 66, k. 147, k. 208-210

zeznania M. F.

k. 7-8, k. 214-215

zeznania A. L.

k. 14-15, k. 213-214

zeznania A. Z.

k. 32, k. 219-220

zeznania M. Ś.

k. 37, k. 123, k. 212-213

zeznania A. S.

k. 75-76, k. 210-212

zeznania W. S.

k. 109, k. 212

zeznania S. P.

k. 229

protokół oględzin miejsca

k. 18-19

protokół zatrzymania rzeczy

k. 44-46

opinia zakresu oszacowania wartości

k. 133-145, k. 195-201

Przed przyjazdem straży pożarnej pożar został już w większości ugaszony przez przybyłych na miejsce okolicznych mieszkańców. Po przyjeździe funkcjonariuszy Policji oskarżony informował, iż radio (...) stanowi jego własność i chciał z nim odejść, czemu jednakże zaprzeczyła A. Z.. Po jednoznacznym poleceniu funkcjonariuszy Policji i zakuciu w kajdanki, oskarżony zostawił radio przed kapliczką. W obecności funkcjonariuszy Policji i osób postronnych nawoływał do palenia się kapliczki i kierował w stronę obiektu sakralnego słowa wulgarne, powszechnie uznane za obelżywe. Informował również, że jest ateistą, a kaplicę podpalił celowo naśladując Norwegów, co będzie robił w dalszym ciągu.

wyjaśnienia K. O.

k. 62-64, k. 66, k. 147, k. 208-210

zeznania A. L.

k. 14-15, k. 213-214

zeznania A. Z.

k. 32, k. 219-220

zeznania M. Ś.

k. 37, k. 123, k. 212-213

zeznania A. S.

k. 75-76, k. 210-212

Oskarżony ma 38 lat i jest żonaty. Posiada pełnoletnią córkę na którą płaci alimenty, ma wykształcenie zawodowe. Pracował dorywczo jako pracownik budowlany i uzyskiwał dochód w wysokości 600 zł miesięcznie. K. O. był leczony neurologicznie i przechodził urazy głowy połączone z utratą przytomności. Oskarżony cierpi na zaburzenia organiczne emocji i zachowania oraz padaczkę, jest uzależniony od alkoholu. W chwili czynu oskarżony miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony był uprzednio karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 27.07.2010 r. w sprawie II K 310/10 został skazany za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i z art. 278 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz karę grzywny. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 4.07.2012 r. w sprawie II K 270/12 został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Wyrokiem Sadu Rejonowego w Myślenicach z 14.12.2012 r. w sprawie II K 580/12 został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. i z art. 278 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat oraz karę grzywny. Następnie oskarżony był karany wyrokami Sądu Rejonowego w Myślenicach za przestępstwa z art. 209 § 1a k.k., z art. 224 § 2 k.k., z art. 190 § 1 k.k., z art. 226 § 1 k.k. i z art. 224 § 1 k.k. na kary ograniczenia wolności i kary grzywny. K. O. został zatrzymany w dniu 7 listopada 2021 roku o godzinie 16:15, a następnie tymczasowo aresztowany postanowieniem Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 9 listopada 2021 roku w sprawie o sygn. akt II Kp 375/21.

dane osobopoznawcze

k. 62, k. 208

karta karna

k. 85-88

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 93-100

protokół zatrzymania osoby

k. 2-3

postanowienie SR w Myślenicach

k. 68-71

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. O.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego częściowo. Na wiarę zasługiwało oświadczenie o przyznaniu się do zniszczenia mienia, co jednoznacznie wynika z zeznań naocznych świadków. Dodatkowo Sąd uwzględnił wyjaśnienia w zakresie stanu trzeźwości w jakim znajdował się oskarżony oraz uprzedniego zażycia tabletek, co koresponduje z protokołem badania stanu trzeźwości i opinią sądowo-psychiatryczną. Sąd wziął również pod uwagę zeznania dotyczące wypowiadanych przez oskarżonego słów związanych z paleniem kościołów, co potwierdził funkcjonariusz Policji.

zeznania M. F.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania M. F., proboszcza parafii w J., który jednak nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a wiedzę na ten temat posiadł od funkcjonariuszy Policji i innych osób postronnych. Okoliczności, które wskazał M. F. były zgodne z zeznaniami bezpośrednich świadków zdarzenia.

zeznania A. L.

Zeznania świadka były wiarygodne w całości. A. L. wskazała na okoliczności, które korespondowały z zeznaniami kolejnego świadka zdarzenia, który przybył pod kapliczkę w późniejszym czasie, a to A. Z.. Zeznania są jednoznaczne, jasne i spójne oraz pokrywały się z zeznaniami pozostałych świadków i częściowo wyjaśnieni oskarżonego.

zeznania A. Z.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom A. Z., która była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a oskarżonego widziała w kapliczce, widziała jak z niej wychodził i co mówił do funkcjonariuszy Policji. Zeznania były spójne z zeznaniami złożonymi przez M. Ś., pozostałych świadków oraz w przeważającej części z wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania M. Ś.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania funkcjonariusza Policji, który przeprowadzał interwencję wobec K. O.. Zeznania świadka były jednoznaczne, spójne i logiczne oraz pokrywały się z zeznaniami pozostałych naocznych świadków i wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznał, że mówił do policjantów, że będzie palił kościoły. Dodatkowo z zeznań A. Z. wynika również okoliczność wskazana przez M. Ś., a dotycząca kwestii związanej z wyniesieniem z kapliczki radia oraz używaniem słów wulgarnych. Funkcjonariusz Policji pamiętał szczegółowy przebieg zdarzenia i nie miał żadnych wątpliwości co wskazanych okoliczności.

zeznania A. S.

Zeznania świadka były wiarygodne w całości. A. S. nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, gdyż informacje o pożarze otrzymał od A. Z., a kiedy dotarł na miejsce interwencja była już zakończona, radio (...) leżało przed kapliczką. Świadek zeznał więc na okoliczności, o których dowiedział się od innych osób oraz odniósł się również do tego, co osobiście widział. Świadek wskazał również właściciela radia oraz jednoznacznie podkreślił, że nie czuje się on pokrzywdzony zachowaniem K. O. i dlatego nie składał wniosku o ściganie. Zeznania A. S. były spójne, jasne i jednoznaczne, a zatem zostały uwzględnione przez Sąd w całości.

zeznania W. S.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka, który był przedstawicielem Gminy M., a wiedzę o zdarzeniu posiadał jedynie z informacji uzyskanych od burmistrza i innych osób. Okoliczności przez niego podane pokrywały się z zeznaniami innych, w tym bezpośrednich świadków zdarzenia oraz wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania S. P.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka, który nie miał szczegółowej wiedzy na temat przebiegu zdarzenia, a istotne informacje przez niego przekazywane dotyczyły wyłącznie wartości i stanu radia (...). Okoliczności te korespondowały z ustalonym w sprawie stanem faktycznym i zeznaniami A. S..

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd w całości uwzględnił opinię sądowo-psychiatryczną, która została sporządzona przez dwóch uprawnionych biegłych psychiatrów. Opinia była jednoznaczna, spójna i wyczerpująca. Wnioski logicznie wynikały z przeprowadzonej analizy akt sprawy, dokumentacji medycznej oraz badania oskarżonego.

opinia z zakresu oszacowania wartości

Sąd w całości uwzględnił opinię z zakresu oszacowania wartości ruchomości, która była sporządzona przez biegłego sądowego rzeczoznawcę dzieł sztuki. Opinia była jednoznaczna, wyczerpująca, jasna i spójna a wskazana wartość poszczególnych przedmiotów wynikała wprost z opisanej podstawy metodologicznej wyceny.

protokoły zatrzymania, protokół badania stanu trzeźwości, protokół oględzin miejsca, protokół przyjęcia wniosku o ściganie, wykaz obiektów, decyzja, karta karna

Sąd uwzględnił wszystkie wskazane dokumenty, które były sporządzone przez uprawnione do tego osoby, w zakresie ich kompetencji zawodowych, a autentyczność dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. O.

Na wiarę nie zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego związane z usiłowaniem kradzieży radia (...). Oskarżony jednoznacznie podczas składania wyjaśnień podnosił, że nie pamięta szczegółowo swojego zachowania oraz motywacji jaką wówczas miał. Jednocześnie stwierdza, że na pewno nie chciał ukraść radia, co nie zasługuje na wiarę. Skoro K. O. nie pamięta przebiegu zdarzenia, dziwi iż jednoznacznie podnosi, że nie chciał zabrać radia, skoro nawet nie pamięta że wyniósł je z kapliczki i w jaki sposób. Ponadto jeśli byłoby tak jak twierdzi K. O., a to że chciał jedynie zabezpieczyć radio przed zniszczeniem wskutek pożaru, nie informowałby funkcjonariuszy Policji i A. Z., że sprzęt należy do niego, ale od razu oddał je Policjantom. Dodatkowo oskarżony nie chciał puścić radia nawet po opuszczeniu kapliczki, a zrobił to dopiero kiedy został zakuty w kajdanki, nie mając możliwości utrzymania urządzenia. Z tego względu Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego we wskazanym powyżej zakresie za niewiarygodne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

K. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonemu zarzucono popełnienie dwóch przestępstw – w pkt I aktu oskarżenia z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k., a w pkt II aktu oskarżenia z art. 288 § 1 k.k. i art. 196 k.k. i art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. W ocenie Sądu zachowanie K. O. stanowiło zarówno w znaczeniu ontologicznym, jak i prawnym jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. i art. 196 k.k. i art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Oskarżony podejmując jedno zachowanie w dniu 7 listopada 2021 roku wypełnił znamiona kilku przepisów karnych, które pozostawały w zbiegu kumulatywnym. W pierwszej kolejności wskazać należy, że K. O. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przedmiotowe przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. Zachowanie oskarżonego stanowiło usiłowanie przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., a nie jego dokonanie. Oskarżony dokonał już włamania, gdyż przełamał aktywne zabezpieczenie kapliczki poprzez wybicie witraża znajdującego się nad wejściem zamkniętym na kłódkę. Następnie bezpośrednio zmierzał do dokonania kradzieży czyli zaboru radia budowlanego M., gdyż nie chciał go wypuścić z rąk, a funkcjonariuszom Policji i osobom postronnym mówił, że należy do niego. Jednocześnie podkreślić należy, że dokonanie nie nastąpiło z uwagi na interwencje Policji i postawę A. Z., która jednoznacznie poinformowała, że radio należy do wykonawcy inwestycji. K. O. nie wszedł w spokojne posiadania radia, nie objął go we władanie, a jedynie bezpośrednio zmierzał do dokonania kradzieży, zatem jego zachowanie realizowało znamiona przedmiotowe przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. Wchodząc do wnętrza kapliczki, K. O. rozbił okno witrażowe, zerwał żyrandol co spowodowało rozbicie żarówek, oprawek i wykrzywienie ramion, a następnie podpalił przedmioty znajdujące się w kapliczce, co doprowadziło do nadpalenia ołtarza i żyrandola. Elementy te stanowiły własność Gminy M.. Na skutek wznieconego pożaru zniszczeniu uległy również materiały budowlane, kabel budowlany i tablica budowlana, które stanowiły własność A. S.. Gmina M. złożyła wniosek o ściganie sprawcy uszkodzenia mienia, a A. S. takiego wniosku nie złożył, zatem w zakresie przedmiotów stanowiących jego własność brak było podstaw do przypisania K. O. popełnienia przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. Na skutek rozbicia szyby witrażowej, zerwania żyrandola oraz podpalenia doszło do uszkodzenia cudzej rzeczy, co wyczerpuje znamiona przedmiotowe z art. 288 § 1 k.k. Kapliczka Św. A. w J. była zabytkowa, bowiem została wpisana do rejestru zabytków Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. pod nr A- (...) i na skutek opisanych powyżej czynności podjętych przez K. O. została uszkodzona. Wartość strat na szkodę Gminy M. wyniosła 24.700 zł, a na powyższą kwotę złożyła się kwota 3.100 zł tytułem okna witrażowego, kwota 1.700 zł tytułem żyrandola oraz kwota 20.000 zł tytułem nastawy ołtarza. W zakresie pozostałych elementów ujętych w opinii biegłego, a to tablicy budowlanej, kabla budowlanego i materiałów budowlanych nie został złożony wniosek o ściganie przez A. S.. Radio budowlane należące do S. P. nie zostało natomiast uszkodzone. Swoim zachowaniem K. O. wyczerpał również znamiona przedmiotowe przestępstwa z art. 196 k.k. Kiedy oskarżony podejmował czynności w postaci wybijania szyby witrażowej i podpalenia znajdujących się w kapliczce materiałów budowlanych wokół zbierało się dużo osób postronnych, bowiem była to niedziela, a oskarżony działał w czasie kiedy kończyła się msza w pobliskim kościele. Dodatkowo K. O. wypowiadał w stronę obiektu sakralnego słowa wulgarne, powszechnie uznane za obelżywe i nawoływał aby obiekt się palił. Takie zachowanie obrażało uczucia religijne znajdujących się tam osób, gdyż wypowiadane słowa wulgarne znieważały miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych. Zachowanie oskarżonego realizowało zatem wszystkie znamiona przedmiotowe wskazanych przepisów. Czyn K. O. wyczerpywał również znamiona podmiotowe przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. i art. 196 k.k. i art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Oskarżony działał umyślnie, miał zamiar popełnienia przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i bezpośrednio do tego zmierzał. Działał z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym a to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Chciał włączyć radio do swojego majątku i władać nim jak właściciel. Mówił policjantom oraz A. Z., że radio (...) stanowi jego własność, co niewątpliwie przemawia za przyjęciem, że K. O. działał umyślnie i miał zamiar dokonania kradzieży z włamaniem. Dodatkowo oskarżony podpalając materiały budowlane znajdujące się w kapliczce chciał dokonać uszkodzenia mienia w postaci samej zabytkowej kapliczki, jak i mienia sakralnego znajdującego się w jej wnętrzu. Dodatkowo kierując wobec miejsca przeznaczonego do publicznego wykonywania obrzędów religijnych słów wulgarnych, powszechnie uznanych za obelżywe w obecności wielu innych osób, wykazał że chciał obrazić ich uczucia religijne. Miał świadomość konieczności popełnienia przestępstwa zniszczenia mienia, obrazy uczuć religijnych i zaboru cudzej rzeczy ruchomej, a jednak chciał tego. Zachowanie K. O. wyczerpywało więc znamiona podmiotowe powołanych powyżej przepisów. Czyn oskarżonego był bezprawny bowiem naruszał dobra prawne w postaci mienia i wolności wyznania. Zachowanie K. O. było społecznie szkodliwe w stopniu wyższym niż znikomy, a stopień tej szkodliwości należy ocenić na znaczny. Przy ocenie karygodności Sąd brał pod uwagę iż doszło do naruszenia dwóch dóbr prawnych, a to mienia i wolności wyznania, przy czym w odniesieniu do prawa własności pokrzywdzonym była zarówno Gmina M. jak i S. P.. Okolicznością obciążającą była również wysokość szkody w kwocie 24.700 zł co niewątpliwie stanowi wysoką wartość. Nie należy również tracić z pola widzenia, iż doszło do uszkodzenia zabytku, a oskarżony działał bez uzasadnionej przyczyny i w stanie nietrzeźwości oraz po zażyciu środków farmaceutycznych. K. O. można również przypisać zawinienie w czasie czynu. Jest on osobą dorosłą, nie cierpi na chorobę psychiczną ani upośledzenie umysłowe, nie znajdował się w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Jednakże w chwili czynu był w stanie atypowego upojenia alkoholowego na podłożu organicznym związanym ze stanem po usunięciu malformacji naczyniowej prawego płata czołowego oraz z padaczką, a jego zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona. Ta okoliczność wpływa na konieczność oceny stopnia winy na poziomie niskim, oskarżony nie zdawał sobie bowiem całkowicie sprawy z podejmowanego działania i nie mógł w pełni pokierować swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 2 k.k. Biorąc pod uwagę powyższe, K. O. można przypisać popełnienie czynu bezprawnego, karalnego, karygodnego i zawinionego, co przesądza o zrealizowaniu znamion przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art 288 § 1 k.k. i art. 196 k.k. i art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. O.

I

I

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo grozi kara od roku do 10 lat pozbawienia wolności na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. Pomimo przypisania oskarżonemu usiłowania przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., przepis ten przewiduje najsurowsze zagrożenie karą, a zatem jest podstawą jej wymiaru. We wskazanych powyżej granicach, biorąc pod uwagę znaczny stopień karygodności i nie przekraczając niskiego stopnia winy Sąd zdecydował się na zastosowanie art. 37b k.k. i wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i 2 lat ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu możliwe było orzeczenie przez Sąd kary mieszanej na mocy art. 37b k.k., gdyż przypisany K. O. występek zagrożony był karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. W ocenie Sądu tak ukształtowana kara jest adekwatna do popełnionego czynu i spełni cele przede wszystkim w zakresie prewencji indywidualnej, ale również generalnej, nadto przyczyni się do przestrzegania przez K. O. prawa oraz wywoła krytyczne przekonanie o popełnionym przestępstwie. Pomimo znacznego stopnia społecznej szkodliwości zarzuconego przestępstwa, Sąd uznał, że nawet kara jednego roku pozbawienia wolności będzie dla oskarżonego zbyt surowa biorąc przede wszystkim pod uwagę jego stan psychiczny i ograniczoną poczytalność w czasie czynu. Wskazać należy, iż przepis stanowiący podstawę wymiaru kary stanowił usiłowanie kradzieży z włamaniem. Sama okoliczność, iż nie doszło do dokonania, a jedynie do usiłowania przestępstwa stanowi okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary. Działanie przez K. O. w warunkach art. 31 § 2 k.k. stanowiło natomiast samoistną, fakultatywną podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary. Z uwagi jednakże na wysokość szkody i ilość przepisów, których znamiona wyczerpywało zachowanie K. O., Sąd nie zdecydował się na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, przyjmując jednak że wymierzenie kary przy zastosowaniu art. 37b k.k. będzie zasadne. W ocenie Sądu bowiem biorąc pod uwagę ilość naruszonych przez oskarżonego dóbr prawnych i wysokość szkody najniższa kara przewidziana w przepisie stanowiącym podstawę wymiaru kary byłaby zbyt łagodna. Jednocześnie mając na uwadze działanie przez K. O. w warunkach ograniczonej poczytalności, Sąd uznał, iż najwyższa możliwa do wymierzenia kara na mocy art. 37b k.k. będzie odpowiednia do stanu w jakim oskarżony się znajdował oraz uwzględni stopień karygodności i ilość naruszonych przez oskarżonego dóbr. W ocenie Sądu kara mieszana 6 miesięcy pozbawienia wolności i 2 lat ograniczenia wolności będzie odpowiednią reakcją na popełniony czyn, a przez długi okres jej trwania, nawet pomimo wyłącznie 6 miesięcy izolacji penitencjarnej, będzie stanowiła adekwatną uciążliwość i spowoduje, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawa. W sytuacji natomiast niewykonywania przez niego kary 2 lat ograniczenia wolności będzie mogła zostać zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności. Podkreślić należy, iż okolicznością obciążającą przy wymiarze kary była uprzednia karalność oskarżonego, w tym również za przestępstwa przeciwko mieniu. Sąd miał jednakże na uwadze, że ostatni wyrok skazujący za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. zapadł 14 grudnia 2012 roku, a zatem upłynął znaczny okres czasu do popełnienia przestępstwa objętego niniejszym postępowaniem. Dodatkowo Sąd miał na względzie postawę oskarżonego, który w znacznej mierze przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, przeprosił i wykazał skruchę. Konkludując wymierzając karę mieszaną na mocy art. 37b k.k. w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności i 2 lat ograniczenia wolności Sąd kierował się przede wszystkim ograniczoną poczytalnością oskarżonego oraz jego postawą w toku postępowania, jako okolicznościami łagodzącymi jej wymiar.

K. O.

II

I

Przypisane oskarżonemu przestępstwo wyczerpuje m.in. znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. polegające na zniszczeniu mienia stanowiącego własność Gminy M. w postaci okna witrażowego, żyrandola i nastawy ołtarza w kaplicy św. A. w J. o łącznej wartości 24.700 zł. W toku postępowania oskarżyciel posiłkowy złożył wniosek o naprawienie szkody, a zatem Sąd był zobligowany na mocy art. 46 § 1 k.k. orzec obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę przez K. O. na rzecz Gminy M. kwoty 24.700 zł. Sąd nie orzekł naprawienia szkody z tytułu uszkodzenia ani radia (...), ponieważ nie zostało ono uszkodzone, ani tablicy budowlanej, kabla budowlanego i materiałów budowlanych, które stanowiły własność A. S.. W zakresie uszkodzenia powyższych rzeczy pokrzywdzony nie złożył wniosku o ściganie ani wniosku o orzeczenie środka kompensacyjnego.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. O.

III

I

Oskarżony został zatrzymany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 7 listopada 2021 roku, a następnie tymczasowo aresztowany. Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 7 listopada 2021 roku do dnia wyrokowania, tj. 5 kwietnia 2022 roku.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

W toku postępowania przygotowawczego i sądowego oskarżony był reprezentowany przez obrońcę ustanowionego z urzędu, a zatem na zasadzie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądzono na rzecz adw. T. G. kwotę 1.092,24 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej K. O. z urzędu. Wyliczając powyższą kwotę Sąd wziął pod uwagę, iż postępowanie przygotowawcze toczyło się w formie śledztwa, a w sprawie odbyły się 3 terminy rozpraw, podwyższając kwotę wynagrodzenia o stawkę 23% VAT zgodnie z § 17 ust. 1 pkt 2 i ust 2 pkt 3 w zw. z § 20 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

V

W postepowaniu sądowym oskarżyciel posiłkowy był reprezentowany przez pełnomocnika, a zatem zgodnie z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. Gminie M. przysługuje zwrot wydatków związanych z ustanowieniem w sprawie jednego pełnomocnika. Na zasadzie § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądzono od oskarżonego kwotę 1.176 zł biorąc pod uwagę ilość terminów rozpraw w niniejszej sprawie.

VI

Na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, uznając że ich poniesienie byłoby zbyt uciążliwe dla K. O. biorąc pod uwagę, że aktualnie jest tymczasowo aresztowany, a także jego sytuację rodzinną i zdrowotną oraz brak dochodów. Na koszty postępowania złożyła się kwota 3.410,58 zł tytułem wydatków za postępowanie przygotowawcze, kwota 20 zł tytułem ryczałtu za postępowanie sądowe, kwota 1.092,24 zł tytułem wynagrodzenia obrońcy z urzędu oraz kwota 420 zł tytułem opłaty od wymierzonej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności.

Podpis

Asesor sądowy Marta Piotrowska